انواع کابل فیبر نوری
با توجه به روش های انتقال نور در فیبر نوری این کابل ها به دو دسته ی سینگل مد و مالتی مد تقسیم می شوند. گرچه هر دو کابل جهت انتقال داده استفاده می شوند اما تفاوت های اندکی نیز با یکدیگر دارند. 
 

کابل فیبر نوری سینگل مد
فیبر نوری سینگل مد یک رشته شیشه ای با قطر 8.3 تا 10 میکرون است که یک حالت انتقال دارد. با توجه به قطر کمتر، این نوع کابل برای مسافت های طولانی جهت کاهش افت سیگنال استفاده می شود. فیبر سینگل مد نسبت به فیبر مالتی مد دارای پهنای باند بیشتری می باشد. منبع نور فیبر سینگل مد غالباً یک لیزر است که همین امر موجب گران تر شدن فیبر سینگل مد نسبت به مالتی مد می شود. 

کابل فیبر نوری مالتی مد
در مقایسه، فیبر مالتی مد حدود 62.5 میکرون قطر داشته و اجازه می دهد چندین سیگنال نور به طور همزمان از آن عبور کرده و چندین حالت از انتشار یا پاشندگی را تشکیل دهند. فناوری پاشندگی پهنای باند و مسافت انتقال را در فیبر محدود می کند. این نوع از فیبر دارای قطر بزرگتری بوده و مسافت انتقال کوتاهتری را پشتیبانی می کند. فیبر چند منظوره به طور معمول از LED برای ایجاد پالس نور استفاده می کند که باعث می شود از فیبر سینگل مد ارزان تر باشد. 

هردو نوع کابل فیبر نوری از سرعت 10 گیگا بیت پشتیبانی می کنند. تفاوت اصلی این دو نوع بیشتر در مسافت انتقال آنهاست. در داخل دیتا سنترها معمولاً از کابل های مالتی مد که از مسافت 300 تا 400 متر پشتیبانی می کنند استفاده می شود. در مسافت های زیاد و برقراری ارتباط با فواصل دورتر کابل سینگل مد می تواند 10، 40، 80 کیلومتر و حتی فواصل بیشتر را پشتیبانی نماید. فقط کافی است شما از منبع نور مناسب برای فاصله ی مورد نظر خود استفاده کنید. 
 

بررسی تخصصی انواع کابل single mode

به طور کلی 3 کلاس ابتدایی از فیبر SM وجود دارد که در سیستم های مخابراتی جدید استفاده شده اند. قدیمی ترین نوع که هنوز به طور گسترده مستقر است NDSF یا Non-DSF (فیبر Non-Dispersion-Shifted) است. NDSF اولین فیبر Single-mode موفق است. بیشتر فیبر های موجود مبتنی بر U.S. در اواخر 1990 از نوع فیبر NDSF بودند. NDSF در سیستم های اولیه به دلیل اینکه برای عملیات در 1310nm (طول موج انتخابی در آن زمان) بهینه شده استفاده می شد. بعدها، سیستم های 1550nm معرفی شدند.
تصور می شد NDSF برای استفاده در 1550nm نامناسب باشد به این دلیل که پراکندگی بالایی در آن طول موج دارد و حداکثر نرخ انتقال داده و فاصله را محدود می کرد. برای رفع این مشکل، ‎(Dispersion- shifted fiber) DSF‏ معرفی شد. DSF برای عملیات در 1550 nm بهینه شده است. سالها بعد کشف شد که درحالی که DSF خیلی خوب با یک طول موج single در 1550nm کار می کرد، وقتی طول موج های متعدد با فاصله نزدیک در باند 1550nm به عنوان سیستم های DWDM انتقال می یافتند آن غیر خطی های جدی را به نمایش گذاشته است.
اخیرا برای رفع مشکل غیر خطی، یک کلاس جدید از فیبر های DSF معرفی شدند. آنها ‎(Non-Zero dispersion – shifted fiber) NZ-DSF‏ نامیده شدند که در هردو نوع پراکندگی اکتیو و پسیو در دسترس می باشند. این فیبر های NZ-DSF درحال حاضر فیبر های انتخابی در مکان هایی که فیبر جدید باید مستقر شود می باشند. 
 

این شکل پراکندگی انواع معمول فیبرهای Single mode استفاده شده در سیستم های مخابراتی مدرن را نشان می دهد.

NDSF: معمولا به فیبر استاندارد سیلیکا single mode اشاره دارد. این فیبر نوری معمولا به عنوان ‏non-dispersion-shifted fiber (NDSF)‎ شناخته می شود. SMF-28 ساخته شده توسط corning امروزه از جمله مشهورترین فیبرهای NDSF می باشد. NDSF پراکندگی رنگی صفر ( باعنوان λ0 ) را در طول موج 1310 nm نشان می دهد. طول موج های انتقالی استفاده شده با سیستم های(EDFA) دامنه فیبر ‏Erbium doped (1550 nm window)‎، متحمل پراکندگی رنگی قابل توجهی با NDSF می شود و نیاز به جبران پراکندگی دارد، به خصوص در 10-Gbit/s یا نرخ داده بالاتر. رنج اتلاف نوری معمول 0.21 تا 0.25 dB/km. است.

توجه: طول موج پراکندگی صفر فیبر یا λ0، طول موج پراکندگی های رنگی با مقدار صفر می باشند. پراکندگی رنگی موجب می شود یک پالس طول موج همانطور که در طول یک فیبر عبور می کند ، گسترش و انتشار یابد که به علت واکنشی است که اجزای مختلف طول موج که پالس طول موج را تشکیل می دهند، با سرعت های اندکی متفاوت در فیبر عبور میکنند. پیش تر کانال طول موج ها از λ0 با درجه پراکندگی بیشتر و بنابراین اعوجاج بوده اند.

DSF: برای به حداقل رساندن پراکندگی رنگی در 1550nm، یک فیبر جدید به نام ‏dispersion-shifted fiber (DSF)‎ در اوایل 1980 معرفی شده. با تغییر شاخص پروفایل و کاهش شعاع هسته، طراحان فیبر قادر بودند λ0 را از 1310 nm تا1540nm تا 1560nm حرکت دهند. هرچند موثر است در حد زیادی در کاهش اثرات پراکندگی رنگی، که پهنای باند را محدود می کند، اما موقعیت λ0 در نزدیکی طول موج های عامل در زمینه اثر اعوجاج غیر خطی FWM ( ترکیب چهار طول موج) نامیده می شود. این به ویژه در کاربردهای DWDM با بیش از 8 طول موج سخت می باشد. محدوده اتلاف های معمول از 0.25 تا 0.30 dB/km می باشد.

توجه: فیبر استاندارد DSF دارای طول موج λ0 از 1557.5 ±12.5 nm می باشد. (مانند 1544.5 nm تا 1569.5 nm)

NZ-DSF: NZ-DSF برای مقابله با محدودیت های FWM فیبر DSF توسعه یافته است. این ایده برای این است که λ0 را از هردو انتهای باند 1550nm انتقال دهد. بنابراین اطمینان حاصل کنید که تمام کانال های طول موج دارای سرعت نوری کمی متفاوت در فیبر هستند. برند های رایج ‏TrueWave Classic (λ0 < 1530 nm)‎ و ‏TrueWave Plus (λ0 = 1497 nm)‎ و ‏TrueWave RS (λ0 < 1452 nm)‎ توسط Lucent و ‏SMF-LS (λ0 > 1560 nm)‎ توسط Corningمیباشند. مزیتی که موجب می شود این فیبر ها بهتر از DSF باشند، راه حل تطبیق دادن درجه جبران پراکندگی یکپارچه کمی پایین تر، برای تحمل بیشتر اثرات اعوجاج غیر خطی است که با پراکندگی مثبت ‎(+D) NZ-DSF‏ و پراکندگی منفی ‎(-D) NZ-DSF‏ در دسترس است.